Bark i staw barkowy muszą być w dobrej kondycji, abyśmy mogli w pełni posługiwać się naszymi rękoma. Jak każda inna część ciała, bark bywa narażony na rozmaite urazy mechaniczne, które mogą ograniczyć ruchomość ręki, a czasami wymagają dalej idącej ingerencji ze strony lekarzy. Najbardziej narażone na kłopoty z barkami są osoby uprawiające sport.
Wśród dyscyplin ryzyka wymienia się przede wszystkim piłkę nożną, siatkówkę, hokej, a także narciarstwo zjazdowe. Każdy z tych sportów należy do kontuzjogennych, a na największe obciążenia narażone są kończyny zawodników. Zazwyczaj problemy z barkiem są związane z urazami mechanicznymi.
Typowe przyczyny wybicia barku to silne uderzenie lub upadek na wyciągniętą rękę. Czynnikiem, który dodatkowo zwiększa prawdopodobieństwo wystąpienia urazu jest osłabiona struktura ścięgien i mięśni. Poza tym osoby starsze wraz z upływem czasu są narażone na choroby zwyrodnieniowe, które nie omijają także stawu barkowego.
Sam niedobór kolagenu w organizmie, a co za tym idzie niedostateczna ilość mazi stawowej, może wiązać się z odczuwaniem bólu oraz dyskomfortu. Kluczowe znaczenie ma poprawna diagnoza, a jeszcze wcześniej pierwsza pomoc – dotyczy ona urazów barku, które nastąpiły nagle, na przykład podczas zawodów sportowych. Po unieruchomieniu ręki w pozycji ze zgiętym łokciem chory musi trafić w ręce lekarza.
W celu zmniejszenia bólu pacjent może otrzymać paracetamol bądź niesteroidowy lek przeciwzapalny. Powrót do sprawności trwa zwykle do sześciu tygodni. Po tym czasie można wrócić do treningów, ale wyłączenie ze specjalnym ochraniaczem na barku.